Grindr is "Homofoob"

Jamal (hij/hem) is een wellnesscoach met een grote interesse voor menselijke ontwikkeling en gezondheid. Hij was vrijwilliger bij Merhaba vzw, en blijft nog altijd betrokken bij hun activiteiten en in 't bestuur. Bij vzw Zijn - Beweging tegen Geweld en RoSa vzw geeft hij onder hun gezamenlijke project Equischools workshops rond genderstereotypering en relaties, om samen met jongeren mythes te doorbreken en geweld te voorkomen. Jamal zet zich graag in voor een meer inclusieve, verdraagzame en solidaire samenleving.

 

Grindr is een populaire datingapp voor lgtbqia+ personen. Gebruikers kunnen er gemakkelijk in contact komen met elkaar. Het wordt ook wel de sex-ontmoeting app genoemd, maar dat hoef het niet persé te zijn. Tijdens de vele covid ''lockdown'' periodes was het een handige manier om in contact te komen met andere lgbtqia+ individuen om te chatten, en zo die moeilijke donkere periode in isolement te trotseren. Een virtuele bar weliswaar, waar je de sleur en eenzaamheid van die periode wat kon doorbreken.

Op die app kan je ook je voorkeuren qua lichaamstype opsommen in de zoektocht naar een date, vriend of een (sex)partner. Je kan er je leeftijd, lengte & gewicht, seksuele posities, relatiestatus, kinks en zelfs ''etniciteit'' op instellen.

Helaas zijn ras, mannelijkheid, buikspieren en biceps ook op Grindr eigenschappen waarmee we onszelf willen onderscheiden van anderen. “Straigt-Acting”, “Masculine”, “Mannelijk voor Mannelijk”, “Niet vrouwelijk'', “No Fat”, “Geen Black”, “Geen Aziaten”, “White 4 White”, “No Old”. Het is een veel voorkomend en triestig tendens die ik opmerk in de beschrijvingen van profielen op Grindr. Er wordt op die manier een opdeling gemaakt tussen een lagere “vrouwelijke”, hogere “mannelijke” klasse en “wit” vs. “gekleurd”. 

Lgtbqia+ individuen worden vaak gekwetst tijdens het opgroeien. Zeker in een homofobe, hetero-seksistische en discriminerende cultuur krijgen we negatieve ideeën over homoseksualiteit. Het is dan ook niet evident om als homo een positief zelfbeeld te hebben tussen de belachelijke normen, idealen en pesterijen die door de (witte) heteronormatieve gemeenschap, maar dus zeker ook door de (witte) homonormatieve gemeenschap zelf, worden verspreid en opgelegd. Lgbtqia+ individuen zijn gesocialiseerd te denken dat ze “niet goed”, “verkeerd” en “immoreel” zijn. We worden als het ware geconditioneerd om onze seksualiteit en onszelf te haten… Dat kan een gevoel van zelfhaat en laag zelfbeeld opwekken. Het kan zelfs leiden tot de onderdrukking van onszelf, beter gekend als “geïnternaliseerde homofobie”.

Geïnternaliseerde homofobie is mij zeker ook niet onbekend. Door jeugdtrauma's van toen ik achtervolgd werd door lustige oudere homomannen die mijn grens wouden overschrijden, ontwikkelde ik een afkeer naar hen én naar mijzelf toe. Zeker toen ik in een levensfase zat waarin ik onzeker, angstig, te jong om weten en vooral questioning was. Gelukkig heb ik geleerd om die geïnternaliseerde homofobie een plaats te geven, en heb ik mezelf aanvaard voor wie ik ben.

Op een manier zijn we ergens allen “gekoloniseerd”: de onderdrukten nemen kenmerken over van hun onderdrukkers, en dat kan ook gelinkt worden aan die geïnternaliseerde homofobie. Het valt me bijvoorbeeld op dat sommige mannen op Grindr zich mannelijker voordoen op hun profielfoto's, om bijna “hetero te lijken” of zich zo voor te doen. Dat is enerzijds een strategie om meer berichten van potentiële partners te krijgen op de app, en anderzijds een overlevingsmechanisme om in het “reine” te staan met hun eigen seksualiteit. Veel homomannen hebben geleerd hun seksualiteit te haten en mannelijkheid en andere lichaamsidealen te omarmen, omdat dit van hen wordt verwacht door heersende gendernormen in de samenleving. Door onszelf, bijvoorbeeld met ons uiterlijk, aan te passen aan die normen en idealen, creëren we een hypergevoelig zelfbewustzijn/ alertheid voor afwijzing. Wanneer we meedoen met de norm, is de kans dat we afgewezen en gekwetst worden door onze (eigen) gemeenschappen, vrienden en families kleiner. Die constante alertheid kan voor stress en pijn zorgen, wat op hun beurt weer kan leiden tot mentaal en psychisch lijden.

Ik kwam op Grindr ook in contact met stereotypen van hoe ik word waargenomen door anderen als persoon met een “andere” etnische achtergrond. Mensen denken vaak dat ik “dominant” ben, en ik wordt geseksualiseerd door individuen en koppels die jagen op exotisch fruit. Racistische fetisjisme noem ik het: mensen die mij als fetisj zien omwille van mijn huidskleur.

Tegenwoordig gebruik ik Grindr minder door de negativiteit die erop circuleert. Als ik het nu open, gebruik ik het vooral bewuster. Dan geef ik het een kans om écht iemand te leren kennen. Ik leer er ook meer over mijzelf: ik stel er grenzen en leer zo wat wel en niet leuk vind. Ook leer ik er dus over bepaalde negatieve dynamieken die in het echte leven/offline misschien minder zichtbaar zijn, maar online makkelijk geuit kunnen worden. Zeker omdat je je makkelijker kan wegsteken achter een profiel (''fake'' of profielen zonder (echte) foto van de persoon …).

Het blijft shockerend om te zien hoe onverdraagzaam we zijn tegenover vrouwelijkheid bij mannen, en mannen die geen stereotiep perfect (wit) mannelijk lichaam hebben. Er is niets verkeerd met mannelijkheid of een “mannelijkere” iemand zijn. Bepaalde kenmerken daarvan kunnen ook zeker aantrekkelijk zijn. Maar dat betekent niet dat “vrouwelijke” mannen, bipoc of diegene die geen sixpack hebben zich ervoor moeten schamen. Laat ons hen dan ook duidelijk zeggen dat zij ook geliefd zijn.

 

Credit foto: Jens Van den Eynde